Minggu, 04 Oktober 2015

Drama Bahasa Jawa 4 Orang Putri (Bawang Abang & Bawang Putih)

Standard
BAWANG ABANG lan BAWANG PUTIH

ing sawijining dina, ing salahsiji  desa ana kaluwarga kang terdiri dari ibu, lan anak 2 wadon kabeh. Jeneng anak iki bawang abang lan bawang putih. Ibu lan bawang abang nduweni sifat kang ala, nanging bawang putih sifate kang apik.
    
Ibu                              : “Bawang putih!!! Bawang putih!!”
Bawang Abang                        : “Ono opo to ibuke?? Bengak bengok ngalor ngidul?
Ibu                               : “Bawang putih ning endi?”
Bawang Abang            : “Ora usah digoleki, mung wes ngerti tugase. Umbah umbah toh.”
Ibu                                           : “Yoweslah lapo repot repot, ayo turu..”
Ing kali bawang putih umbah umbah klambi, nanging klambi sing diumbah kenyut ing kali bawang putih bingung amarga klambi sing kenyut iku gadhahane ibune.

Bawang putih              : “Piye iki? Iku rasukan gadhahane ibu.. aduh piye iki? Apa taktuti wae yo? Wes tak tuti wae”
Akhire bawang putih ngetuti klambi iku mau..
Bawang putih              : “Aduh.. wes sore piye iki? Aku bali apa terus yo? Tapi yen aku bali, aku diseneni ibu”
Langite wes peteng nanging bawang putih pencet ngetuti klambi iku
Bawang putih               : “Aku wedi, wes bengi apa aku taken ing omahe mbah iku?
Tok tok tok “Assalamualaikum..”
Mbah                           : “Waalaikumsalam.. sopo kuwi?”
Bawang putih  “Kula bawang putih, kula badhe mendhet rasukan ibu kula, punapa enten teng mriki?
Mbah                           : “Owalah nduk nduk.. ono iku mau nyanthol ing ngarep omahku arep kok jupuk ta nduk?
Bawang putih              : “inggih mbah.. datheng pundi mbah”
Mbah                           : “Yen arep njupuk awakmu kudu nginep ngancani mbah seminggu nduk.”
Bawang putih              : “Nanging mbah...”
Mbah                           : “Yowes mung ora gelem”
Bawang putih              : “Inggih mbah”
(bawang putih mung nurut marang mbah iku mau, saben dina bawang putih ngrewangi mbah. Ora kroso yen wes seminggu bawang putih nginep)
Mbah                           : “Ndukk wis seminggu awakmu ana kene.. wes wayahe awakmu balik”
Bawang putih              : “Mboten punapa yen kula tinggal mbah?”
Mbah                           : “Ora papa nduk.. iki klambine ibukmu lan iki ana semangka”
Bawang putih              : “Matur nuwun mbah.. menawi ngoten kula badhe nyuwun pamit, Assalamualaikum”
Mbah                           : “Waalaikumsalam”
(Bawang putih wes ana ing omahe, ibu lan bawang merah pada heran kenapa bawang putih nggawa semangka)
Ibu                               : “Nyapo awakmu nggawa semangka kaya ngono? Wes ora balik seminggu malah nggawa semangka”
Bawang Putih              : “Niki kula diparingi mbah, yen mboten purun kula mawon ingkan nyicip”
Bawang merah            : “Ora usah kok towari aku karo ibu yo ora arep mangan semangka murah kaya nggenanmu!”
(bawang putih banjur njupuk lading digawe mecah semangka.)
  
(Gak disangka semangka mau isine masmasan. Bawang putih, Bawang Abang, lan ibu kaget.)
Bawang merah            : “Mbok.. piye iki bawang putih oleh masmasan”..
Ibu                               : “Ayo nirokke bawang putih”
Ibu lan Bawang Abang lunga ning omahe mbah.
BawangAbang             : “Mbah! Kulo badhe nuwun semangka.”
            Ibu                               : “Iyo, semangka sing isine masmasan iku lho mbah!”
            Mbah                           : “Semangka? Masmasan? Aku ora ngerti.”
Ibu                               : “Wis ojo kakean takon! Bawang Abang, njupuken Semangka ing kebun mburi iku.”
Bawang Abang           : “Iyo mbok.”
Mbah                          : ”Ojo.. Ojo nduk….”
 (bawang merah milih semangka sing luwih gede saka semangka Bawang Putih.)
Bawang Abang                        : “Mbok iki isini pasti luwih akeh”
Ibu                               : “Yo methi nduk.. luwih gedhe kok..”
Mbah                           : “Ojo, ojo nduk, ojo dibukak…”
Bawang Abang lan Ibu ora merhatikake amanat Mbah iku.
(Barang dibelah semangka mau isine dudu mesamasan nanging uler kang gede, uler iki mateni Bawang Merah lan Ibune nganti mati.)
(Bawang Putih ujuk ujuk teko.)
Bawang Putih              : “Bawang Merah! Ibu! Kepriben critane kok bisa ngene?!”
Mbah                           : “Lha iku akibate.. Mulane dadi uwong aja mung serakah.”



Drama Bahasa Jawa 3 Orang (Jaka Tarub)

Standard
1 orang : Narator
2 Orang (Putra&Putri) : Jaka Tarub, Widadari

JAKA TARUB 
Suasana sore wis mulai cerah.Udan sing mulane gedhe banget wis mandeg. Eh…ditambah ana pelangi mentongol neng sisi kulon. Jarene wong-wong, yen ana pelangi,berarti arep ana bidadari sing arep adus neng bumi.Tapi…bener orane ya mbuh ora ngerti.
ADEGAN KE 1
Byur…Byur…Byur…
Widadari : “ Cihuy…Asik…bisa adus maning.Jen banyune seger pisan.
Wis seminggu ora adus,awake pada pliket.. lah jan…segerepol pokoke lah…”
(Neng Prapatan… Jaka Tarub mlaku-mlaku karo nembang “Lir-ilir.. Lir-ilir..”)
Jaka Tarub : ” Lir ilir.. Lir ilir, shh Duh…wetenge aku lara banget,mules…mau esuk kakean mangan sambel..” (Jaka Tarub mlayu ing jamban pinggir kali)
ADEGAN KE 2
Jaka Tarub : “ Aduh jan lega.… pisan…..eh tapi kayata ana sing sejen ya,deneng mambu wangi ana apa ya?kayane ambune sekang kulon. Jajal tek tiliki lah.
Wualah-wuualah apa nyong ora salah weruh,kae ono widadari pada adus….ce…ce….ce….bening pisan kena nggo cuci mata iki!
Oh ya aku duwe ide cemerlang,tak jukuk lah slendange,supaya ora bisa bali.
Jaka Tarub njukuk slendang widadari
ADEGAN KE 3
Widadari : ”wis lah, aku arep bali ning kayangan, kayane aduse wis cukup,wis keset.. Eh…..Slendangku endi ya? Kok ilang? Lho lho? Selendangku!?”
Ijik-ijik….Jaka Tarub teka kaya dadi pahlawan bae….
Widadari : “ Hikk…hikss… slendangku nengendi lah…”
Jaka Tarub : “ Eh…Cah ayu,kena apa nangis neng kono dewekan.Wis gedene semono masa nangis.Apa ora isin…”
Widadari : “ Slendangku ilang.. Sapa kowe?”
Jaka Tarub : ” perkenalken,Aku Jaka Tarub.Pemuda sing paling cakep,paling ganteng,paling joss neng desa Wagir. Nah saiki giliran aku sing arep takon Cah ayu dewek jenenge sapa,terus bisane neng kene anu kepriben critane.”
Widadari : ” Dadi Jaka Tarub, anu sing biasane nggaweni tarub angger ana manten ya…?”
Jaka Tarub : ” Sembarangan…aku Jaka Tarub,udu tukang nggaweni tarub.”
Widadari : ” Oh….Ya wis,giliran aku yah. Aku Widadari. Nama bekenne Aura Kasih. Aku teka sekang khayangan.Tapi sing dadi masalah, saiki aku ora bisa bali ning khayangan. Soale slendangku ilang.”
Jaka Tarub : ”Ow…dadi kaya kuwe critane.Melas temen…Ya wis,siki ko melu aku bae yuh.”
Widadari : ” Melu nang ngendi lah?”
Jaka Tarub : ” Aja kakean takon. melu bae koh. Apa koen gelem tek tinggal dewekan neng kene.Hayuh…gelem ora?”
 Widadari : ”Lah ya emoh.”
Jaka Tarub : ” Ya wis,mangkane melu aku bae. Sante bae.. ora de apak-apakna, ora.”
Widadari : “Ya wis,siki aku melu sampeyan.Tapi sampeyan ojo macem-macem,tak tutuk lho…”
Jaka Tarub : “ Iya lah…”
Sa’wise kaya kuwe,Widadari Jambon akhire melu Jaka Tarub.Mbarang wis
Suwe…akhire Jaka Tarub karo Widadari pada seneng-senengan.
Banjur,akhire pengantenen.
ADEGAN KE 4
Jaka Tarub : ” Gawekna wedang jahe ngeneh.Sore-sore kaya ngene kayane asik ngombe wedang jahe.”
Widadari : ” ya.Sabar.”
Widadari : ” Jen…bapake,karepe ben sore wedang…bae.Apa ora bosen.”
Jaka Tarub : ” Ya ora tah.Wong sing nggawekna bojone sing paling….ayu.Jen,ayu pisan pokoke lah.”
Widadari : ” Bapak tah senengane gombal lho…mesti ana karepe.”
Jaka Tarub : ” Ngerti Bae.”
 “ Oh ya,neng lumbung beras kulon ana berase.Wingi ana kiriman beras seka kang Husen.”
Widadari : “ Jajal tak tiliki ya Pak.”
Jaka Tarub : ”Ya nganah.”
Neng lumbung beras kuwi, Widadari nemu slendang batik.
Mirip kaya slendange sing ilang.Widadari curiga,apa
Iya, Jaka Tarub sing njukuk slendange?

ADEGAN KE 5
Widadari: “ Pak, aku arep takon.Penting benget! masalah slendangku sing mbiyen ilang. Pak,kenapa bisa slendange aku ana neng lumbung wadah beras? Bapak sing njukuk slendangku ya…???
Jaka Tarub : ”Hah…slendang?Slendang apa?Aku ora ngerti.”
Widadari : “ Lah…. Ngaku bae pak.. Aku bener-bener kecewa karo bapak.Wis tak bela-belani ora balik,  slendange malah dijupuk karo wong sing paling aku tresnani.
Teganya….teganya….teganya…
Jaka Tarub : ” Pangapurane Yang…Aku bener-bener njaluk pangapura.Aku ora ngerti bakalan kaya ngene akhire.”
Widadari ; ”Pak…aku kuciwa…kuciwa.Sedih atiku…”
Aku ora bisa kaya kiye terus. Aku kudu lunga saiki. Pak,tulung jaga Aliando sing bener.Aku titip tulung dirumat. Wis…Aku lunga ya…Slamat tinggal…..
Jaka Tarub : ” Yang….aja lunga lah…aja tinggalna aku dewekan neng kene.Melasi anakku Aliando. Masa aku dadi DUDA…..
Widadari akhire balik maring khayangan. Anak siji-sijine karo bojone
Detinggal lunga dewekan.
Jaka Tarub banjur dadi DUDA……………………